De goedkope genade is de aartsvijand van onze Kerk. Wij zijn vandaag aan het strijden voor een genade die kostbaar is. Goedkope genade betekent genade die in de meest populaire winkels verkocht wordt. De sacramenten, de vergeving van zondes en de vertroosting door de religies worden aangeboden tegen een spotprijs. De genade wordt vertegenwoordigt als de onuitputtelijke schat van de Kerk, waardoor de Kerk met vrijgevige handen zegens geeft, zonder beperkingen of grenzen. Genade zonder een prijs; genade die niets kost. Wij denken dat de essentie van genade is dat de prijs al van te voren werd betaald; en omdat de prijs al werd betaald, kan alles behaald worden zonder enige prijs…
De goedkope genade houdt een genade in met een doctrine, een principe, een systeem. Het houdt de uitspraak van de vergeving van zondes in als een algemene waarheid, de liefde van God onderwezen als het Christelijk ‘begrip’ van God. Een intellectuele instemming van dat idee wordt als zodanig voldoende beschouwd dat het de vergeving van zondes garandeert… In zo’n Kerk vindt de wereld een goedkope bedekking van zijn zondes; geen enkel berouw is noodzakelijk, laat staan een waar verlangen om bevrijd te worden van de zonde. Goedkope genade leidt daarom toe naar de verloochening van het levende Woord van God, in feite is het de ontkenning van de Menswording van het Woord van God.
Goedkope genade houdt de rechtvaardiging van de zonde in zonder de rechtvaardiging van de zondaar. Genade alleen doet alles zeggen zij, en zodoende kan alles blijven zoals het is. Er is een lied dat zegt “Alles wat men doet zou de zonde niet kunnen opheffen”. Laat de Christen dan maar net als de rest van de wereld leven, laat hem zichzelf vormen volgens de maatstaven van de wereld in alle gebieden van het leven en niet trots ernaar najagen om een ander leven te leiden onder de genade, anders dan zijn oude leven onder de zonde…
Goedkope genade is de genade die wij onszelf toekennen. Goedkope genade is de prediking van vergeving zonder het vereisen van berouw, doop zonder de discipline van de kerk, deel nemen aan het Heilig Avondmaal zonder belijdenis… Goedkope genade is de genade zonder discipelschap, genade zonder het kruis, genade zonder de levende en vleesgeworden Jezus Christus
Kostbare genade is de schat die verborgen is in een akker; een man zal daarvoor met blijdschap alles wat hij heeft verkopen. Het is de parel die veel waard is en waarvoor de koopman al zijn bezittingen wil verkopen. Het is de koninklijk heerschappij van Christus, waarvoor een man bereid is om zijn oog, die hem doet vallen , uit te rukken, het is de roeping van Jezus Christus waarvoor de discipel zijn netten laat vallen en Hem volgt.
Kostbare genade is het evangelie dat telkens gezocht dient te worden, keer op keer, de gave waar om gevraagd moet worden, de deur waarop een man moet kloppen. Zo’n genade is kostbaar, omdat het ons er toe zet om te volgen en het is genade omdat het ons er toe zet om Jezus Christus te volgen. Het is kostbaar omdat het het leven van een mens kost en het is genade omdat het de mens het enige ware leven geeft. Het is kostbaar, omdat het de zonde veroordeelt en het is genade omdat het de zondaar rechtvaardigt. Boven alles is het kostbaar omdat het God het leven van Zijn Zoon kostte: “Want gij zijt gekocht en betaald” en wat God iets heeft gekost kan niet goedkoop zijn. Boven alles is het genade, omdat God Zijn Zoon niet een té hoge prijs vond om voor onze levens te betalen, maar Hij gaf Hem aan ons. Kostbare genade is de Vleeswording van God.
Kostbare genade is het heiligdom van God; het moet beschermd worden van de wereld en niet voor de honden geworpen worden. Het is dus het levende woord, het Woord van God, dat Hij spreekt zoals het Hem behaagt. Kostbare genade confronteert ons als een genadige roeping om Jezus te volgen. Het komt als een woord van vergeving voor de gebroken geest en het berouwvolle hart. Genade is kostbaar omdat het een man er toe zet om zich te onderwerpen aan het juk van Christus en Hem te volgen; het is genade omdat Jezus zegt: “Mijn juk is zacht en mijn last is licht.”
Op twee verschillende gelegenheden kreeg Petrus de roeping “Volg Mij”. Het waren de eerste en laatste woorden die Jezus tegen Zijn discipel zei (Marcus 1:17; Johannes 21:22). Er ligt een gehele leven tussen deze twee roepingen. De eerste gelegenheid was bij het meer van Gennesaret toen Petrus zijn netten en beroep achterliet en Jezus op Zijn Woord volgde. De tweede gelegenheid is wanneer de Opgewekte Heer hem weer bij zijn oude beroep vond. Nogmaals bij het meer van Gennesaret en nogmaals is de roeping “Volg Mij”. Tussen die twee roepingen ligt een gehele leven van discipelschap in het volgen van Christus. In het midden ervan komt de belijdenis van Petrus, waarin hij Jezus erkent als de Christus van God…
Deze genade was zeker niet zelf toegerekend. Het was de genade van Christus zelf, die nu over de discipel heerst om alles achter te laten en Hem te volgen, die nu in die belijdenis in hem werkt wat voor de wereld als de grootste godslastering klinkt, die nu Petrus uitnodigt tot de hoogste gemeenschap van martelaarschap, dat hij ooit had geweigerd, en daardoor hem al zijn zondes vergaf. In het leven van Petrus zijn genade en discipelschap onlosmakelijk. Hij had de genade verkregen die duur is.
De passage hierboven is van het boek van Deitrich Bonhoeffer “De Prijs van het Discipelschap”. Hij was geboren in 1906, werd een Lutherse pastor en walgde van de liberale en ongedwongen manier waarop Christenen in Duitsland met geloof omgingen. Hij sprak openlijk uit tegen het nazisme terwijl geen enkel ander Christen dat zou doen, werd gearresteerd door de Gestapo en opgehangen in 1945.
Met dank aan: bisschop David Higginbotham