“En zes dagen later nam Jezus Petrus en Jakobus en zijn broeder Johannes mede en Hij leidde hen een hoge berg op, in de eenzaamheid“ (Matteüs 17:1) NBG ’51.
Wat maakte Petrus, Jakobus en Johannes zo bijzonder dat zij naar de berg Hermon gebracht werden en de glorie mochten zien dat God de Here Jezus verheerlijkte?
Er waren twaalf discipelen, negen wisten van hetgeen had plaatsgevonden, maar alleen drie hadden deze glorie gezien. Die lichtende wolk die hun overschaduwde was God zelf die zei: “Deze is mijn Zoon, de geliefde, in wie Ik mijn welbehagen heb; hoort naar Hem!” (Matteüs 17:5) NBG ’51.
Er zijn heel veel mensen die kennis hebben van het Woord van God en zichzelf zodoende christenen noemen. Echter, hoeveel van deze grote menigte mensen hebben gezien dat deze glorie ook hun levens verheerlijkte?
Wij weten één ding: “…velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren” (Matteüs 22:14) NBG ’51.
Zijn deze weinige uitverkorenen niet degenen die het Woord horen en gehoorzamen?
Vanuit mijn oogpunt zou het onrechtvaardig zijn dat degenen die alleen maar het Woord horen, maar niet praktiseren, hetzelfde in hun levens zouden zien, als hetgeen, degenen die horen en gehoorzamen, in hun levens hebben gezien.
Ik geloof dat de Here Jezus ons roept om de Berg op te gaan.
Te midden van zoveel mensen, zou het niet een eer zijn dat wij uitgekozen worden en als speciaal gezien worden?
Heeft u zich al eens voorgesteld dat hetzelfde licht dat ons verlicht uw leven begint te verlichten? Dat de macht die de Here Jezus verheerlijkte ook uw leven verheerlijkt en niet alleen maar een deel, maar 100%?
En de enige voorwaarde zodat dit kan gebeuren is GEHOORZAAMHEID, maar het is logisch dat dit OFFER vereist.
Met dank aan: Bisschop Romualdo Panceiro