Er was eens een vader die met zijn twee jonge dochters leefde, die erg nieuwsgierig en intelligent waren. Zijn dochters stelden hem altijd veel vragen. Sommigen wist hij te beantwoorden, anderen niet. Omdat hij hen het beste onderwijs wilde geven, stuurde hij ze op vakantie naar een oude wijze man die op de top van een heuvel woonde. Deze wijze man beantwoorde op zijn beurt alle vragen zonder aarzeling. Ongeduldig geworden door deze situatie, omdat ze zagen dat de oude man echt wijs was, besloten ze een vraag te verzinnen die de wijze man niet zou kunnen antwoorden. Na een paar dagen kwam één van de meisjes met een mooie blauwe vlinder en zei tegen haar zus:
“Deze keer zal de wijze man het antwoord niet weten!”
“Wat ga je doen?” Vroeg het andere meisje. “Ik heb een vlinder in mijn handen.
Ik vraag aan de wijze of de vlinder leeft of dood is. Als hij zegt dat ze dood is, zal ik mijn handen openen en de vlinder weg laten vliegen. Als hij zegt dat ze nog leeft, zal ik mijn handen dichtknijpen, haar verpletten en dus doden.
In ieder geval, zal elk antwoord dat de oude zal geven, verkeerd zijn.” De twee meisjes gingen naar de wijze man die op de berg onder een eucalyptus boom aan het mediteren was. Het meisje benaderde hem en vroeg of de vlinder in haar hand levend of dood was. Rustig glimlachte hij en zei:
“Het hangt van jou af. Het is in jouw handen.”
Zo is ons leven, ons heden en onze toekomst. We kunnen niemand de schuld geven als iets fout is gegaan. Mislukking is slechts een kans om opnieuw te beginnen met meer intelligentie. Wij zijn verantwoordelijk voor onze overwinning of nederlaag. Ons leven is in onze handen, net zoals de vlinder.
Aan ons de keuze, alleen aan ons. Laat niemand zich ermee bemoeien. Nooit!
God zegent u allen in overvloed,
Bp. Edir Macedo