Wat kunnen we doen om zelfs te midden van de verdrukkingen van de wereld te blijven staan? Het leven op het Altaar is het antwoord op deze vraag. Het geloof van Mozes, net zoals uw gemeenschap met God, begon toen hij zijn eerste ervaring op de Berg (Altaar) Sinaï had.
“Mozes nu was gewoon de kudde van zijn schoonvader Jetro, de priester van Midjan, te hoeden. Eens, toen hij de kudde naar de overkant van de woestijn geleid had, kwam hij bij de berg Gods, Horeb” (Exodus 3:1).
Vanaf dat moment was zijn levensloop geen zee van rozen, van privileges, des te minder een leven dat hij in het paleis had toen hij opgroeide. Zijn leven bestond naast de overwinningen, uit woestijnen na woestijnen, uitdagingen na uitdagingen, strijden na strijden. Mozes had niet alleen het overwinnende geloof nodig, maar boven alles had hij vertrouwen nodig. Hij gebruikte het geloof om de wonderen te realiseren en grondgebieden te veroveren, maar het vertrouwen ondersteunde hem in de verdrukkingen, in de slechte dagen waar hij met veel moeilijkheden en problemen leefde.
Het vertrouwen wordt geproduceerd door de Heilige Geest, het is de bewaarder van het geloof in de beloftes van God, in het dagelijks leven, moeilijke momenten, in tijden van strijden tegen de verlangens van het vlees, tegen de duivel en tegen de zonde die ons hardnekkig kwellen.
Hoeveel moeilijke momenten heeft Mozes in de woestijn meegemaakt? Er waren momenten van totale stress, bijvoorbeeld, toen hij zich in een situatie bevond waarbij 600 duizend mensen voor zijn tent huilden vanwege honger. Wat kon hij doen? (zie Numeri 11:11-15).
Alhoewel Mozes heel veel strijden en problemen in zijn levensloop in de woestijn had meegemaakt, kwam de bron van zijn beschikbaarheid en geloof om God en het volk te dienen op een onvermoeibare manier, van de Heilige Geest, van het Altaar (berg), van de momenten dat hij alleen met de Vader was. God riep hem constant naar de top van de Sinaï om hem te instrueren en versterken.
“Daarop besteeg Mozes de berg, en de wolk bedekte de berg. De heerlijkheid des HEREN rustte op de berg Sinai, en de wolk bedekte hem zes dagen lang; op de zevende dag riep Hij tot Mozes midden uit de wolk. De verschijning van de heerlijkheid des HEREN was als verterend vuur op de top van de berg ten aanschouwen van de Israëlieten. Mozes ging de wolk in en besteeg de berg. En hij bleef op de berg veertig dagen en veertig nachten” (Exodus 24:15-18).
Wat mijn aandacht het meest trekt tijdens deze overpeinzing, is dat het VERTROUWEN, verkregen in zijn gemeenschap met God op de bergen, hem heeft begeleid van het begin tot het einde van zijn leven. De Heilige Geest heeft hem daarmee tot zijn laatste adem ondersteund. Tenslotte, zijn ministerie begon op de Berg Sinaï (Altaar) en eindigde ook op de Berg (Altaar), op Berg Nebo.
“Mozes was honderd twintig jaar oud, toen hij stierf; zijn oog was niet verduisterd en zijn kracht was niet geweken” (Deuteronomium 34:7).
Wij dienen ook zo te zijn. De tijd kan onze geestelijke visie niet weghalen, het kan geen vijand van het geloof zijn. En dit zal nooit gebeuren als ons leven op het Altaar is en wij het vertrouwen in God behouden. De fysieke kracht kan wegvallen, maar de geestelijke beschikbaarheid om God te dienen, vernieuwt zich elke morgen.
“Daarom verliezen wij de moed niet, maar al vervalt ook onze uiterlijke mens, nochtans wordt de innerlijke van dag tot dag vernieuwd” (2 Korinthiërs 4:16).
De Geest van God ondersteunde het geloof van Mozes van Altaar tot Altaar, door middel van het vertrouwen.
 
Met dank aan: bisschop Sergio Corrêa