Mijn man en ik hebben altijd een goed leven samen gehad. We waren gelukkig, maar er ontbrak iets in ons leven. Onze grootste wens was om kinderen te hebben. De kans voor mij om zwanger te raken was zeer klein wegens vleesbomen in mijn baarmoeder.

Ondanks dit alles raakte ik toch zwanger, maar na een miskraam kreeg ik te horen dat zelfs die kleine kans om kinderen te krijgen voor mij niet meer bestond. Maar ik gaf niet op! Ik ging naar specialisten in  Amerika voor een second opinion. Tien jaren gingen voorbij en mijn man en ik voelden nog steeds dat er iets in ons huwelijk ontbrak.”

HOOP. “Mijn zus bracht mij naar de UKGR, waar ik leerde om het geloof in praktijk te zetten. Mijn man en ik kregen hoop en begonnen te strijden voor een beter leven.

In de UKGR bestefte ik dat ik God eerst nodig had. Mijn doel was niet alleen maar een kind krijgen, maar mijn focus werd ook God in mijn leven hebben. Ik begreep dat God waardevoller was dan alles wat een mens maar kon hebben. Na een tijd gingen mijn man en ik op vakantie naar Curacao en toen we terug kwamen bleek ik zwanger te zijn. Na onderzoek bleek het zelfs een tweeling te zijn. Dat was een intens geluk.

Na vijf maanden zwangerschap kreeg ik al ontsluiting en werd ik opgenomen in het ziekenhuis. De dokters vertelden mij dat ik me moest voorbereiden op het ergste om te voorkomen dat ik een miskraam zou krijgen. De situatie was zo erg dat ik zelfs in het ziekenhuis een aparte kamer kreeg. Desondanks was ik honderd procent zeker dat alles goed zou komen. In het ziekenhuis kreeg ik bezoek van de pastors van de UKGR die voor mij kwamen bidden en bemoedigen met positieve woorden. Ondertussen bleef mijn man trouw naar de kerk gaan.

compleet gezin. “Met zeven maanden werden de tweeling geboren en moesten beiden in de couveuze. Onze zoon was heel ziek. De artsen zeiden dat hij zuurstof te kort had. Maar ik bleef geloven dat alles goed zou komen en God deed meer dan ik verwachtte.

Waar mijn man en ik 10 jaar voor hadden gestreden, hebben wij na 1 jaar in de UKGR bereikt. Nu maken onze kinderen het goed. Wanneer wij naar hun kijk, denk ik regelmatig aan de tijd van onze kinderwens en zijn wij God elke dag dankbaar.

Niemand, behalve God heeft onze wens kunnen vervullen.  Ons gezin is het bewijs dat voor God niets onmogelijk is.”

Erik en Mirugia de Heer