Als we even stoppen en degenen die in het geloof schipbreuk hebben geleden analyseren, zullen we de volgende eigenschap bij iedereen zien:

Het hart wilde iets, of veel dingen, en het werd hem gegeven.

Zo werd dat hart een hart vol verlangens, dat de Wil van God verachtte.

Daarmee kwam de koudheid en de vervreemding van God, en als bijgevolg de val.

Merk op dat degenen die vielen en vertrokken altijd beweren veel onrecht te hebben geleden.

Waar komt deze gedachte vandaan? Is het niet het verdorven hart dat niet accepteert enig kwaad te lijden?

Door dit te observeren, is het mogelijk om de geestelijke staat te begrijpen van degenen die ons hebben verlaten. Altijd vol van zichzelf en vol van redenen.

Zou dat niet een sterke indicatie zijn van het hart dat niet langer zuiver en onderworpen is aan God?

Deze vasten heeft een zeer sterk en ongekend voorstel, omdat het ons leert ons te concentreren op de behandeling van het hart, zodat we klaar zijn om ons te onderwerpen aan het Verstand van Christus.

De Vasten van Daniël is een gelegenheid om het volgende te analyseren; zien of ons gedrag en ons hart de verlangens van het hart vervullen of dat we hem onderwerpen aan de puurheid en de gehoorzaamheid aan God.