“Toen zeiden zijn dienaren tot hem: Men zoeke voor mijn heer de koning een jonge maagd, opdat zij de koning ten dienste sta en hem tot verzorgster zij, en in uw schoot ligge, zodat mijn heer de koning warm wordt. Men zocht dan een schoon meisje in het gehele gebied van Israël en men vond Abisag, de Sunamitische, en bracht haar tot de koning. Het meisje was uitermate schoon; zij was de koning tot verzorgster en bediende hem, maar de koning had geen gemeenschap met haar” (1 Koningen 1:2-4) NBG’51
Na zoveel vrouwen te hebben gehad in zijn paleis, bleef David alleen achter toen hij oud was. Het is niet voor niets dat het Woord van God dit detail opnoemt. Iets dat uit het verhaal van David weggelaten kon worden. Men moest een jongedame vinden om voor de koning te zorgen… Ik bleef mezelf afvragen, waarom een jongedame en niet een vrouw? En waarom niet één van zijn echtgenotes?
Omdat een jongedame, een jonge geest heeft. Ze draagt dromen en verlangens voor de toekomst met zich mee en haar blijdschap en plezier om te leven, beïnvloed de ouderen… David had iemand nodig die niet nog een last op zijn rug zou zijn, maar juist een opluchting. Op deze manier hebben ook veel mannen dit nodig, maar hun echtgenote is niet deze verfrissing van de ziel geweest, maar een echte bron van bitterheid – het enige wat ze kunnen is alleen maar kritiek leveren en klagen.