Bisschop, ik was aan het overpeinzen waar u de laatste tijd veel over sprak. Hoe het emotionele geloof een persoon kan verblinden tot het punt waarop hij zijn verbond met God verwerpt om zich te verbinden met andere dingen, mensen, of zelfs een pastor.

Om deze reden schreef Paulus twee brieven aan de gemeente van Korinthe. Die mensen groeiden niet geestelijk, en ze dwongen de apostel om hun “melk te geven”, terwijl hij hun “vast voedsel” wilde en kon geven, oftewel, om nieuwe en grotere dingen uit de geestelijke wereld door te geven.

Een van de grote redenen voor de eerste brief waren juist de conflicten tussen de Korinthiërs om hun “verbond” met Paulus, met Apollos, enz. te verdedigen. In de onderstaande passage is dit heel duidelijk:

“Ik heb u met melk gevoed en niet met vast voedsel, want u kon dat nog niet verdragen; ja, u kunt dat ook nu nog niet, want u bent nog vleselijk. Als er immers onder u afgunst is en ruzie en tweedracht, bent u dan niet vleselijk en wandelt u dan niet naar de mens? Want als iemand zegt: Ik ben van Paulus, en een ander: Ik van Apollos, bent u dan niet vleselijk? Wie is Paulus dan, en wie is Apollos, anders dan dienaren, door wie u tot geloof gekomen bent, en dat zoals de Heere aan ieder van hen gegeven heeft? Ik heb geplant, Apollos heeft begoten, maar God heeft laten groeien.” (1 Korinthe 3:2-6)

#CompromismethetAltaar