De Goddelijke instructie

Toen David de eerste poging deed om de Ark van het Verbond naar Jeruzalem te brengen, plaatsten hij en de priesters deze op een ossenkar.

Dit was volledig in strijd met Gods instructie, Die specifiek bepaalde dat de heilige gebruiksvoorwerpen op de schouders moesten worden gedragen met behulp van ringen en staven. Oftewel, de buitenste structuur van de mobiele tempel zou in auto’s kunnen gaan, maar wat het meest heilig was in de tabernakel vereiste een offer in de manier van vervoeren.

Het was niet simpelweg het heiligdom uit elkaar te halen en de auto’s het werk te laten doen, maar het maakt deel uit van het offer van de priesters, de verantwoordelijkheid voor hun ambt, vertegenwoordigd door elk element, het op hun schouders te dragen.

Vele jaren waren verstreken sinds de Mozaïsche wet was ingesteld, en toen kwam er al snel een “goed” faciliterend idee: laten we een nieuwe auto regelen en daarmee “God eren”.

De schijnbare nieuwigheid was zelfs een grote verwaarlozing, want of het nu nieuw of oud was, een kar is een kar, daarom werden beide niet voor dat doel gebruikt omdat dat niet de Goddelijke instructie was.

Bij het besef van de fout die hij had gemaakt, besloot David de Ark te vervoeren zoals het zou moeten zijn, en hij deed zelfs meer. Hij besloot om een gemest kalf en rund na elke zes stappen te offeren. Ze gingen lopend en stopten om te offeren. We kunnen ons voorstellen hoe de reis langer en moeilijker moet zijn geworden!

Dus we leren dat wij, die het Werk van God doen, geen gemak kunnen zoeken, omdat de “ossenkarren” altijd zullen zijn om ons offer proberen te verminderen. Het meest verstandige en zekere is echter om het offer te verhogen en niet te verminderen. Naarmate de jaren van onze christelijke reis verstrijken, zullen we meer verloocheningen moeten doen om het geloof te behouden, anders zullen we uiteindelijk toegeven aan de subtiele suggesties van de boze.

God dienen op het Altaar vereist een offer bij elke stap, en dat is iets persoonlijks en onoverdraagbaar! Iedereen moet bereid zijn de prijs te betalen, zodat hij van de eer kan genieten om een dienaar van de Here Jezus te worden genoemd.