Ik kende een jongeman die in zijn pubertijd het HIV virus had opgelopen. Na een bepaalde tijd kwam hij naar de kerk en begon hij het geloof (dat de zekerheid is) te gebruiken en hij werd helemaal genezen. Hij werd een trouwe kerklid, vervolgens helper en uiteindelijk pastor. Hij leerde een jonge helpster kennen, zij trouwden en uit deze relatie kwam een meisje voort.
Hij begon het werk van God te verrichten in São Paulo en deed daar zijn pastorale werk. Op een mooie dag keerde hij en een andere pastor terug van een radioprogramma. Zijn collega was aan het rijden terwijl hij op de passagiersstoel zat. Toen zij bij een stoplicht aankwamen, klopte een jongeman op het raam van de auto aan de bestuurderszijde om, om geld te vragen. Hij zei dat hij seropositief was en dat hij het geld nodig had om zijn medicijnen te kopen. De pastor die de auto reed verwees hem meteen door naar de Universele Kerk van Gods Rijk die dichtbij was. De jongeman keek heel scherp naar de pastor die aan het stuur was en schreeuwde opeens: “Jij hebt geen AIDS, maar jij wel!”, terwijl hij naar de pastor wees die in de passagiersstoel zat.
Na de stem van twijfel gehoorde te hebben, die van een totaal onbekend persoon kwam, begon de pastor, die genezen was van HIV en een sterke getuigenis had, na 3 dagen, serieuze symptomen te krijgen. Zijn haar begon te vallen, zijn nagels werden zwakker, zijn huid begon te schilferen, daarnaast begon hij over te geven en zijn bewustzijn telkens te verliezen. Deze symptomen waren zo erg dat hij zelfs met hoge spoed naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis opgenomen moest worden.
Conclusie: een aantal maanden later overleed hij. Hij liet een vrouw en een dochter van 6 jaar achter, die een mooi meisje is, en beiden zijn kerngezond. Door dit alles kunnen wij heel goed zien hoe het woord van twijfel heeft overwonnen in zijn leven.
Met dank aan: bisschop Marcio Carotti