De nobelste taak

Het verbaast me om te zien hoeveel beroepen de mensheid enorm ten goede komen! We kunnen praten over sommigen, zoals leraren, die de kleintjes onderwijzen die het alfabet niet eens kennen, we hebben ook de artsen, politieagenten, brandweerlieden, ingenieurs, boeren en zoveel andere vitale functies die het leven redden en veiligheid, gezondheid en welzijn van de mens in deze wereld bevorderen.

Er is echter een selecte groep die ernaar streeft voordelen voort te brengen die het aardse leven overstijgen. Het is samengesteld uit de predikers van het Goede Nieuws, zij zijn de zielenwinnaars voor het Koninkrijk der Hemelen.

In een wereld met zoveel slecht nieuws, heeft God Zelf mensen gekozen en opdracht gegeven om het Evangelie te verkondigen, het Levende Woord dat in hun midden het beste nieuws brengt dat de wereld ooit heeft gehoord.

Het moet worden aangekondigd, en dringend, omdat alleen het Woord van God de kracht heeft om het reddende geloof in de mens op te wekken. Er staat geschreven dat het onmogelijk is voor de verlorenen om gered te worden zonder dat hij de Naam van de HEER aanroept. Maar hoe zullen deze mensen Hem aanroepen als er niemand is die predikt? Hoe zullen zij te weten komen over het prachtige offer van het Eeuwig Leven als deze Boodschap hun oren niet bereikt? Dit waren enkele van de vragen van Paulus, de apostel die na de bekering naar niets op deze wereld verlangde, behalve de redding van de Joden en heidenen van zijn tijd.

“Want ieder die de Naam van de Heere zal aanroepen, zal zalig worden. Hoe zullen zij dan Hem aanroepen in Wie zij niet geloven? En hoe zullen zij in Hem geloven van Wie zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen zonder iemand die predikt?” (Romeinen 10:13-14)

Zodat anderen dezelfde redding zouden ontvangen die hij ontving, liet Paulus letterlijk alles achter zich en werd een onvermoeibare zendeling. Hij zocht elke dag om nog een ziel te redden voor het Koninkrijk van God, ongeacht of hij een gouverneur, een soldaat of een slaaf was. Paulus predikte te allen tijde, of hij de gelegenheid had of niet. In de evangelisatie was hij de vrijmoedigste, wijste, meest creatieve en moedigste apostel. Daarom onderwees hij zijn discipel Timotheüs:

“Predik het Woord. Volhard daarin, gelegen of ongelegen. Weerleg, bestraf, vermaan, en dat met alle geduld en onderricht.” (2 Timotheüs 4:2)

Hij was zich ervan bewust dat als het evangelie niet werd gepredikt, de verlorenen niet tot geloof zouden komen en dus niet konden worden gered.

Denkt u, die gekozen bent voor deze nobele missie, op dezelfde manier als Paulus?

Ik denk dat het ongeloof dat tegenwoordig bij zoveel mensen wordt gezien, gedeeltelijk de verantwoordelijkheid is van degenen die zijn toegewezen om het evangelie te verkondigen, maar de opdracht die ze hebben ontvangen niet doen of niet sterk omarmen.

Dienaren die een beperkte overgave leven om van hun dromen te genieten, zullen schuldig worden bevonden aan het bloed van hen die verloren gaan.

Deze mannen en vrouwen die het Altaar de rug toekeren, “verlagen zichzelf”, want

het nalaten de Almachtige Heer te dienen om hun eigen wil te doen, om hun smaak en voorkeuren in deze wereld te cultiveren, is de grootste dwaasheid die iemand kan plegen.

Er bestaat geen geluk of vervulling ver van Gods doel voor ons leven. Iedereen die denkt dat hij aan zijn missie kan ontsnappen, zoals Jona deed, hopend dat het goed zal komen, is blind voor wat de Bijbel zegt.

Hij die echt wijs is, gooit niet het hoogste voorrecht weg: de Koning der koningen dienen!