“Hij maakte het wasvat van koper, met een voetstuk van koper, van de spiegels der dienstdoende vrouwen, die dienst deden bij de ingang van de tent der samenkomst.” (Exodus 38:8)

De functie van het wasvat was om gebruikt te worden voor de reiniging van priesters voor de heilige dienst. Na het offer zouden er nog steeds sporen van bloed en rook van het altaar zijn. Daarom moesten ze zichzelf reinigen, hun voeten wassen (waar ze lopen oftewel, hun gedrag), hun handen (wat ze doen, karakter) en hun gezichten (hun geloof, geweten).

Terwijl ze zich reinigden, keken ze naar het water dat hun beeld weerspiegelde om zichzelf eraan te herinneren dat ze naar het beeld van God moesten zijn, in hun dienst voor de Heer, voor de mensen en in hun huis voor hun familie.

Die vrouwen gaven hun eigen uiterlijk op, zodat het beeld van God gereflecteerd kon worden in de priesters (hun echtgenoot).

De vrouwen zelf konden het Heiligdom niet binnengaan, maar ze waren daar vertegenwoordigd door hun offer.

Deze vrijwillige offerande van de vrouwen toonden dat zij een hart hadden dat bereid was om te geven, zo maakten ze zich los van de hebzucht (want het waren destijds kostbare voorwerpen, gepolijst metaal) en ook van hun eigen ijdelheid.

Dit komt omdat ze meer bezorgd waren om de schoonheid van de Geest dan om de schoonheid van het vergankelijke lichaam.

Een ander detail, ze hadden die spiegels uit Egypte meegebracht, van de Egyptenaren die met hun spiegels naar hun heidense tempels gingen. Dit laat zien dat ze niet zoals de Egyptenaren wilden zijn.

Vandaag zijn deze priesters de pastors, en we dragen bij zodat er deze bronzen schaal kan zijn, gemaakt van onze spiegels (gewoonten, ijdelheden, ambities).

Het vervult echter alleen haar doel als het vol is met Zuiver Water (Woord van God), zodat ze niet geestelijk sterven, maar door God worden goedgekeurd.