Rechtvaardigheid, Geloof en Liefde
Of het nu wél of niet de schuld van de duivel is, de waarheid is dat de mensheid onherroepelijk verloren is. Inclusief drie van de vier mensen die het Woord van God horen.
Maar wat kan er gedaan worden? Zijn rechtvaardigheid breken en tot elke prijs Zijn wil opleggen op de brutalen en opstandigen? Zijn recht en perfecte Rechtvaardigheid laat geen fouten toe. Zijn plan van behoudenis voor allen werd gebouwd op de rechtvaardigheid. Zelfs Hij, als de Almachtige en Rechtvaardige Rechter, kan niet Zijn gegeven Woord herroepen. Vanwege deze perfecte en onaantastbare rechtvaardigheid, die komt door het geloof dat gepraktiseerd wordt, kunnen letterlijk alle mensen gered worden zolang ze leven en beschikken over een mentaal vermogen om voor de Here Jezus Christus te kiezen als Enige Heer en Redder.
De kwaliteit van geloof die vereist is voor de eeuwige behoudenis van de ziel dient hetzelfde karakter van het type liefde van ahava te hebben. Dit wil zeggen, geloof dat vrij is van gevoelens.
God hield zoveel van de wereld , dat Hij Zijn Enige Zoon voor de wereld heeft geofferd. Hij offerde voordat hij een reactie van de mensheid ontving. Hij offerde omdat Hij liefhad, Hij offerde omdat Hij geloofde.
Er bestaat geen liefde of geloof zonder handelingen van offer. Wie hiervan vlucht is gedoemd om te mislukken in de liefde en in het geloof. Oftewel, in alles in het leven.
Adam en Eva werden geschapen met zorgvuldigheid. Perfect vanuit een fysiek en geestelijk oogpunt. Naar het beeld en de gelijkenis van God wat betreft Zijn karakter van rechtvaardigheid. Toen ze de Wet overtraden, werden ze onrechtvaardig. Zodoende verloren ze het meest heilige dat ze hadden: hun gemeenschap met de Rechtvaardige Rechter. Welke gemeenschap kon er van toen af zijn tussen de Rechtvaardige en de onrechtvaardige? Tussen het licht en de duisternis?
Zodat de zonde van het overtreden van de Wet vergeven kon worden, moest iemand hem op zich nemen, tot het graf. Op deze manier zou de zonde ook sterven. Maar welke persoon kon de zonde van een ander op zich nemen als hij zelf ook zondes had? Dat kon niet. Om de zondes van anderen op te nemen, moest het iemand perfect en vrij van zonde zijn. Waar kon die gevonden worden? Er bestond niemand.
God moest een natie creëren, apart van de andere heidense volken, zodat Hij Zijn Enige Zoon naar de wereld kon brengen. Het Goddelijke project om een correcte en rechtvaardige Wereld te scheppen met de eerste Adam mislukte vanwege zijn onrechtvaardigheid. Maar het mislukte niet met de Tweede Adam, Jezus. Hij leefde rechtvaardig en, zodoende, kon Hij de onrechtvaardigheid van de mensheid op zich nemen. Dit maakte van Hem een vervloekte. En, als een vervloekte zijnde, werd Hij gekruisigd.
Ter compensatie nam Hij alle zondes van de mensheid met Zich mee naar het graf. Geen enkel mens, ik geloof zelfs geen enkele engel, kan de diepte van het geloof en de liefde van God voor de mensheid begrijpen toen Hij Zijn Zoon van Zich stuurde om bloot gesteld te worden aan de schande van het kruis.
Zijn besef voor rechtvaardigheid, geloof en liefde verplichtte Hem hiertoe. Zou dit niet de reden zijn waarom Hij dezelfde soort liefde en geloof van de mensheid voor Hem verwacht? Dit is precies wat Jezus leert: “Indien iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelf (offer) en neme zijn kruis op (offer) en volge Mij (offer)” (Matteüs 16:24) NBG ’51.
Hij kan elk soort offers van Zijn volgelingen vereisen, omdat Hij de Eerste was die voor hun offerde. Echter, wanneer hij het geloof aanneemt dat vrij is van gevoelens, dan wordt de zondaar vergeven en onschuldig voor God, en zijn ziel wordt gered.
Bisschop Edir Macedo