Koning Salomo probeerde zijn hele leven lang de leegte van zijn ziel te vullen door zich over te geven aan zijn hart. Daarom was de frustratie zeker en groot, zoals velen die niet in het Woord van de Allerhoogste zoeken, de Enige die in staat is om een ​​dergelijke transformatie te verwezenlijken; de Heilige Geest.

“Ik onderzocht mijn hart door mijn lichaam te verkwikken met wijn (mijn hart echter behield in wijsheid de leiding) en door dwaasheid aan te grijpen, totdat ik zou zien wat het beste is voor de mensenkinderen om onder de hemel te doen tijdens het getal van hun levensdagen.” (Prediker 2:3)

Hier besluit hij in zijn hart om zich over te geven aan wijn om het vlees te stimuleren.

“Ik vergaarde mij ook zilver en goud, kostbaarheden van koningen en gewesten. Ik zorgde voor zangers en zangeressen, en de genoegens van de mensenkinderen: genot in overvloed.” (Prediker 2:8)

Reeds in dit vers stapelt hij rijkdom en nog meer rijkdommen op zonder succes.

“Al wat mijn ogen verlangden, onthield ik ze niet. Ik ontzegde mijn hart geen enkele blijdschap, want mijn hart werd verblijd vanwege al mijn zwoegen. Dat was mijn deel voor al mijn zwoegen.” (Prediker 2:10)

Hierin bevredigt hij alle verlangens van zijn hart en wordt hij misleid.

“Toen richtte ik mijn aandacht op al mijn werken, die mijn handen gemaakt hadden, en op het zwoegen waarmee ik had gezwoegd om ze tot stand te brengen. Zie, het was alles vluchtig en najagen van wind. Daarin was geen voordeel onder de zon.” (Prediker 2:11)

Ten slotte ontdekt hij dat alles in deze wereld pure ijdelheid is en wind najagen, in tegenstelling tot zijn vader David, die de aanwezigheid van de Allerhoogste belangrijker vond dan zijn zilver, zijn goud en de kroon van de koning.

“Verwerp mij niet van voor Uw aangezicht en neem Uw Heilige Geest niet van mij weg. Geef mij de vreugde over Uw heil terug, ondersteun mij met een geest van vrijmoedigheid.” (Psalm 51:13-14)

Toen hij een fout beging, was David niet bezorgd over het verliezen van zijn status, maar over het verliezen van de zalving van de Geest van God. Daarom werd hij vergeven en beschouwd als een man naar het hart van de Heer.

“…Ik heb David, de zoon van Isaï, gevonden, een man naar Mijn hart, die alles zal doen wat Ik wil.” (Handelingen 13:22)

Moraal van het verhaal; de behoudenis zit niet in de overvloed aan goederen, prestige, roem of geld op de rekening, maar in een oprechte overgave en in de erkenning dat de Here Jezus de Enige is die de verlorene

kan redden, wanneer hij zijn onaanzienlijkheid erkent en nederig om hulp vraagt.

God zegene jullie!