“Omdat David gedaan had wat recht is in de ogen des Heren, en zolang hij leefde niet was afgeweken van iets, dat Hij hem geboden had, behalve in de zaak van de Hethiet Uria” (1 Koningen 15:5).

David was niet alleen een voorbeeld van een grote krijger, maar bovenal een persoon die een perfect hart had tegenover God.
De gehoorzaamheid aan het Woord van de Almachtige doet ons dit perfecte hart hebben.
God noemde David “Mijn dienaar”. Desalniettemin heeft de Allerhoogste nooit toe gelaten dat zijn fout onopgemerkt zou blijven.
In plaats van naar de strijd te gaan, besloot David in Jeruzalem te blijven. Toen hij op zijn terras liep, zag hij een vrouw baden. Hoewel hij wist dat zij getrouwd was, ging hij met haar naar bed.
Al snel daarna zette hij Uria, haar echtgenoot, aan het front tijdens een strijd, waar hij zelf had moeten zijn, en hij liet hem alleen, zodat hij gewond zou raken en zou sterven, en zo gebeurde het.
Als David in deze oorlog was geweest, zoals hij gebruikelijk was, dan was dit alles niet gebeurd, en zou hij deze stempel niet hebben gekregen.
Wat wij leren van “de zaak van Uria” is dat we niet kunnen stoppen om te rusten. We dienen 24 uur per dag in de strijd te zijn.
Hier zijn genoeg redenen voor!
We dienen op onze hoede te zijn, oftewel, we dienen alert en wijs te zijn, en geestelijk gesproken nooit te rusten.
Met dank aan: bisschop Djalma Bezerra