Waarom liet Jezus de zweetdoek na Zijn opstanding opgevouwen in het graf?
De Bijbel zegt dat die zweetdoek, die geplaatst was op het gezicht van Jezus, niet bij de andere doeken in het graf werd gelegd. De Bijbel besteedt er een hele vers aan om ons uit te leggen dat die zweetdoek netjes werd opgevouwen en aan het hoofd van het stenen graf werd gelegd.
“En op de eerste dag der week ging Maria van Magdala vroeg, terwijl het nog donker was, naar het graf en zij zag de steen van het graf weggenomen. IJlings kwam zij dan bij Simon Petrus en bij de andere discipel, dien Jezus liefhad, en zeide tot hen: Zij hebben de Here weggenomen uit het graf en wij weten niet, waar zij Hem hebben neergelegd.
Petrus dan ging op weg en ook de andere discipel en zij begaven zich naar het graf; en die twee liepen samen snel voort; en de andere discipel liep vooruit, sneller dan Petrus, en kwam het eerst aan het graf, en zich vooroverbuigende, zag hij de linnen windsels liggen; hij ging echter niet naar binnen. Simon Petrus dan kwam ook, hem volgende, en hij ging het graf binnen en zag de windsels liggen, maar de zweetdoek, die op zijn hoofd geweest was, zag hij niet bij de windsels liggen, doch opgerold, terzijde op een andere plaats” (Johannes 20:1-7).
Is dit belangrijk? Zeker.
Is dit relevant? Ja.
Om de betekenis van de opgevouwen zweetdoek te begrijpen dient u iets meer te begrijpen van de Hebreeuwse traditie uit die tijd. De opgevouwen zweetdoek heeft te maken met de meester en de dienaar, en alle Joodse jongetjes kennen deze traditie.
Wanneer de dienaar de eettafel voorbereidde voor zijn meester, streefde hij ernaar om dit zoveel mogelijk te doen volgens de wensen van de meester. De tafel werd perfect gedekt en de dienaar wachtte uit het zicht van de meester totdat hij klaar was met eten. De dienaar raakte de tafel nooit aan voordat de meester klaar was met eten.
Wanneer de meester klaar was, stond hij op, maakte hij zijn handen, mond en baard schoon, verkreukte hij zijn doek en gooide hij het op tafel. In die tijd betekende de verkreukte doek: “Ik ben klaar.” Als de meester opstond en de doek opgevouwen naast het bord achterliet, mocht de dienaar de tafel niet aanraken, want de opgevouwen doek wilde zeggen: “Ik ben nog niet klaar, ik kom terug!”.
Bisschop Edir Macedo