Dienaar van het doorboorde oor

“Dit zijn de bepalingen die u hun moet voorhouden. Wanneer u een Hebreeuwse slaaf koopt, moet hij zes jaar dienen, maar in het zevende mag hij zonder te betalen als vrij man vertrekken. Als hij alleen gekomen is, moet hij alleen vertrekken, en als hij getrouwd is, mag zijn vrouw met hem vertrekken. Als zijn meester hem een vrouw gegeven heeft en zij zonen of dochters bij hem gebaard heeft, dan zal de vrouw met haar kinderen aan haar meester blijven toebehoren en moet hijzelf alleen vertrekken. Maar als de slaaf nadrukkelijk zegt: Ik heb mijn meester, mijn vrouw en mijn kinderen lief, ik wil niet als vrij man vertrekken, dan moet zijn meester hem bij de rechters brengen. Hij moet hem bij de deur of de deurpost brengen. Zijn meester moet dan met een priem zijn oor doorboren. Zo zal hij hem voor eeuwig dienen.” (Exodus 21:1-6)

De dienaar van het doorboorde oor stond in de samenleving van zijn tijd bekend als iemand die uit vrije wil een dienaar was. Dat doorboorde oor zou, waar hij ook ging, de aandacht van de anderen trekken.

Als u erover nadenkt, denkt u aan de Masai-stam, waarin we veel mannen met een doorboord oor zien, het resultaat van een ruimer die niet langer in hun oren wordt gebruikt. We kunnen zeggen dat het praktisch onmogelijk is om het gat in hun oren niet op te merken!

En dat doet ons denken aan de dienaar die, uit liefde, zijn oor doorboorde in een houding van permanente overgave. Waar hij ook kwam, mensen zouden onmiddellijk weten dat hij een dienaar was die besloot een dienaar te zijn, terwijl hij geen plicht had om het te zijn.

Hoewel, door het recht van aankoop (door Verlossing), de Here Jezus onze Eigenaar is, legt Hij Zijn Heerschappij niet aan ons leven op. We werden allemaal door Hem uit de slavernij bevrijd (Galaten 4: 7), maar we kunnen vrijwillig deze positie uit liefde innemen (en dit is inderdaad wat God van ons verwacht!).

Laten we wat meer nadenken over de dienaar met het doorboorde oor. Zes jaar diende hij zijn meester, wetende dat hij in het zevende jaar vrij zou zijn. Hoeveel zijn degenen die onder dezelfde omstandigheden al de dagen zouden tellen om hun vrijheid te vieren met een groot feest! Het is de meest natuurlijke manier van denken die velen zouden kunnen hebben.

Wat ongebruikelijk is, is het idee om dienaren te willen zijn zonder verplicht te zijn. Maar dit concept van dienen zonder verplicht te zijn, is precies waar God naar op zoek is; mensen die Hem zullen dienen uit liefde, niet uit verplichting, angst of eigenbelang.

De enige reden dat iemand na zes jaar dienstbaarheid een dienaar blijft, zou zijn om dit uit liefde te doen.

De bijbelse tekst zegt: “Maar als de slaaf nadrukkelijk zegt: Ik heb mijn meester, mijn vrouw en mijn kinderen lief, ik wil niet als vrij man vertrekken”. Merk op dat, hoewel het feit dat hij een gezin heeft (vrouw en kinderen, die de dienaar niet konden vergezellen bij vrijlating) wordt genoemd, de uitdrukking “Ik heb mijn meester lief” is wat op de eerste plaats kwam. De beslissing kwam uit een gevoel dat vooral de heer van die dienaar betrof.

De Here Jezus heeft het wettelijke recht veroverd om onze Eigenaar, Meester en Heer te zijn. Hij geeft er echter de voorkeur aan dit recht niet te gebruiken als een veroveraar van ons leven. Hij geeft er de voorkeur aan dat wanneer de vrijheid ons wordt aangeboden, we ervoor kiezen om Hem vrij en spontaan te dienen. De dienaar van het doorboorde oor zou niet bij zijn heer blijven uit verplichting, maar uit liefde, want in tegenstelling tot Satan, die zijn slaven onderdrukt, heeft God hen lief en respecteert enorm degenen die Hem dienen!

Met dank aan: Bisschop Alvaro Lima