Één van de mooiste dingen die God heeft gedaan, is mijn hart veranderen en Hij heeft mijn vader na 30 jaar in mijn leven teruggebracht. 

Ik heb zonder vader moeten opgroeien en ben chronisch ziek geworden toen ik 7 jaar (oud) was. Hierdoor belandde ik in een rolstoel. Ik heb jaren in het ziekenhuis doorgebracht en moest weer leren lopen toen ik 17 jaar (oud) was. Mijn vader was er nooit voor mij en we hadden ook geen contact. Ik haatte hem en wou niet aan hem denken.

Dit was niet makkelijk in die periode. Elke meisje heeft een vader nodig in moeilijke momenten. Hierdoor groeide de haat alsmaar. Door een zware periode kon ik gedurende twee maanden niet voor mijzelf zorgen.

Daarbij kwamen er weer oude ziekten en pijnen op. Ik was toen al bekend met de UKGR, maar omdat ik het emotionele geloof had bleef ik niet standvastig. Door de problemen die weer kwamen stopte ik met naar de UKGR te komen. Ik voelde mij schuldig, omdat ik niet naar de bijeenkomsten kwam, want ondanks mijn beslissing wist ik wel dat ik op die plek de waarheid hoorde. Ik zonderde mij af van alles en iedereen, omdat ik boos was. Tijdens deze strijd voelde ik me erg eenzaam, wat ook logisch was eigenlijk, terwijl ik degene was die mezelf afsloot.

Op een zondag voelde ik heel sterk het verlangen om God te zoeken, te bidden voor mijn vader tegen wie ik haat had en om vergeving te vragen aan God, omdat Hij mij de weg naar geluk getoond had, maar toeliet dat de emoties mij konden domineren.

Het verlangen was zo groot om na 2 maanden terug te keren, omdat ik niet kon blijven negeren dat God mijn Geestelijke Vader is. Met al mijn kracht ging ik naar de zondagmiddag dienst waar ik alleen was. Ik vroeg God mij te vergeven dat ik ten eerste Hem niet vertrouwde en voor de haat die ik in mijn binnenste meedroeg jegens mijn vader. Hierdoor ging ik niet naar voren in het leven.

Ik wilde juist naar voren gaan en bad voor een nieuwe kans met mijn vader. Toen ik besloot om Het Woord van God werkelijk te praktiseren begon ik een verschil in mijn binnenste te merken en begon mij steeds beter te voelen. De liefde voor mijn vader groeide en ik werd verdrietig dat ik hem niet kon vinden. Toen ik hoorde dat hij in Oostenrijk op straat leefde brak mijn hart.

Dezelfde week gebeurde iets heel onverwachts. Ik kreeg na 25 jaar een vriendschapsverzoek van hem op Facebook wat mij een enorme blijdschap gaf. Hij schrok van mijn reactie, omdat hij niet verwachtte dat ik hem zo liefdevol zou verwelkomen.  Na alles wat er gebeurd was.

Inmiddels heb ik hem afgelopen zomer samen met mijn gezin ontmoet in Oostenrijk. Het was een heel speciale en emotionele ontmoeting. Nu spreken we bijna dagelijks af.  Toen mijn vader voor het eerst naar Nederland kwam vroeg hij mij om mee te gaan naar de UKGR. Dat God dit voor mij en mijn familie zou doen had ik nooit verwacht. En ik geloof dat Hij nog niet klaar is met mij!”

Suzanne Gerding