Recent dacht ik hieraan en vroeg ik dit aan God, om te kunnen begrijpen hoe de helden van het verleden stand konden houden in het geloof, aangezien het moeilijkste vandaag de dag niet is om geloof te hebben, maar juist om in het geloof te blijven, behouden te blijven. Wat was uiteindelijk het geheim van deze mannen van God, die niet afweken van het geloof?

“En Mozes nam de tent en zette die voor zichzelf buiten het kamp op, een eind van het kamp vandaan; en hij noemde hem de tent van ontmoeting. Zo gebeurde het dat ieder die de HEERE zocht, naar de tent van ontmoeting moest gaan, die zich buiten het kamp bevond. Telkens als Mozes naar de tent ging, gebeurde het dat heel het volk opstond en dat ieder bij de ingang van zijn tent ging staan en dat zij Mozes nakeken tot hij de tent was binnengegaan. Zodra Mozes de tent binnenging, gebeurde het dat de wolkkolom neerdaalde en bij de ingang van de tent bleef staan en dat de HEERE met Mozes sprak. En zodra heel het volk de wolkkolom zag staan bij de ingang van de tent, stond heel het volk op en boog zich neer, ieder in de opening van zijn tent. De HEERE sprak tot Mozes van aangezicht tot aangezicht, zoals een man met zijn vriend spreekt. Daarna keerde hij terug naar het kamp, maar zijn dienaar Jozua, de zoon van Nun, een jongeman, week niet uit het midden van de tent.” (Exodus 33:7-11)

Kijk naar wat Mozes deed ondanks dat hij een man vol van verantwoordelijkheden was en leider van een natie, ondanks dat hij de problemen van allen moest oplossen (omdat alles wat er gebeurde, langs hem moest gaan).

Hij richtte een tent op, ver van het kamp en de anderen, om alleen met God te kunnen zijn en daar sprak God met hem. Mozes had zijn moment met God, hij zette die tijd apart om zijn gemeenschap met de vader te voeden.

De reden waarom de meeste mensen verzwakken in hun geloof, in hun strijden en zelfs de behoudenis verliezen, is omdat ze geen leven met God hebben.

Zij zijn verwikkeld met de wereld en hebben geen gemeenschap met God, zij hebben geen persoonlijke momenten met God, of (als ze het hadden) zijn er mee gestopt. Dit geldt ook voor sommigen van de mannen die zich vroeger in ons midden bevonden en vandaag zijn ze er niet meer, want ze deden alles op de automatische piloot.

Wat ons stand doet houden, is niet het werk dat wij doen, het is niet het regelmatig naar de kerk gaan of de Bijbel kennen etc. Maar dit leven met God, deze constante gemeenschap met Hem.

Als wij hetzelfde doen als de mannen van het verleden deden en de dagelijkse gemeenschap met God prioriteren, die zelfs de Here Jezus had (en als het voor Hem de moeite waard was, zal het zonder twijfel ook voor ons de moeite waard zijn), laten we vastberaden standhouden in het geloof tot het einde!!!