Ik was doodsbang om in slaap te vallen en had nachtmerries sinds kinds af aan. Naarmate ik ouder werd, werd het steeds erger. Op mijn zestiende zag ik fantomen in mijn kamer. Ik voelde alles wat er gebeurde maar ik kon niet bewegen of schreeuwen. Toen ik
mijn twintigste naderde, werden de nachtmerries zo erg dat ik dacht dat ik dood zou gaan.
In de UKGR hoorde ik over de bevrijdingsdiensten, maar ik was al zo gewend aan dit probleem dat ik dacht dat ik tot het einde van mijn leven ermee moest leren leven. Maar in de UKGR leerde ik dat wij door het geloof de kracht hebben om ons leven te veranderen en dat één beslissing genoeg is om deze veranderinge te veroorzaken. Ik leerde om deze situatie niet meer te accepteren. Ik had niets te verliezen. Het enige wat ik wilde, was in vrede slapen.
Tegen dit probleem strijden was niet makkelijk omdat ik steeds
bang was om te gaan slapen, maar ik volde de gebedskettingen en trouw en bleef volharden totdat ik resultaten zag.
Nu wordt mijn moeder soms boos op me omdat ik laat wakker word, maar dan zeg ik dat ik die tijd van “helse” nachten inhaal. Doordat ik de beslissing nam om een einde te maken aan dit probleem, overwon ik niet alleen maar de nachtmerries, maar besefte ik in dat de sleutel om te krijgen wat je wilt, volharding is. Omdat ik volharde in mijn gebedskettingen en deed wat ik leerde in de UKGR is mijn leven veranderd.
JHENE LEE JEFFREY