“Gelukkig zijn” waren voor Shadelise alleen maar losse woordjes en door alles wat ze meemaakte in haar leven, wilde ze nog maar één ding… de dood.
Elk gebied van mijn leven was problematisch. Op school was ik helemaal afwezig en in mijn financiële leven, liefdesleven en mijn binnenste ging het ook niet goed. Ik heb een zoontje, maar vanwege alle ellende, dacht ik toen niet eens meer aan hem. Ik was niet in staat om goed met hem om te gaan, omdat ik de hele tijd verdrietig was. Het kwam zelfs tot een punt dat mijn zoontje van drie jaar mij troostte. Een jongentje van drie hoort zijn moeder niet te troosten, maar juist andersom. Mijn moeder nodigde mij uit om met haar naar de UKGR te gaan, maar ik bleef de uitnodigingen steeds weigeren. Ik dacht dat de UKGR mij toch niet zou kunnen helpen.
Op een gegeven moment was die situatie in mijn leven zo geëscaleerd, dat ik niets anders kon doen dan een oplossing zoeken. Ik was helemaal kapot van binnen en wilde zelfmoord plegen vanwege alle problemen die op mij afkwamen. Huilend kwam ik naar de UKGR. Door de adviezen die ik daar kreeg, kon ik inzien dat er wel een uitweg bestond. Ondanks het feit dat ik begeleiding en hulp kreeg, was het alsnog geen makkelijk proces voor mij om te veranderen, omdat mijn emoties heel erg heftig waren. Het was een kwestie van vallen, opstaan en weer doorgaan.
Ik zag ook in dat de wereld mij niets te bieden had. Ook al wist ik niet wie God was, wist ik wel dat de hulp die ik in de UKGR kreeg de uitweg was die ik zocht. In het begin dacht ik “wat kan God voor mij doen?”, maar telkens kwam die gedachte “er is een uitweg” en dus besloot ik om door te strijden. Ik bleef naar de UKGR komen en leerde welke stappen ik diende te ondernemen om mijn leven te veranderen. Met de tijd werd ik niet meer verdrietig en begon mijn leven te veranderen.
De Jeugdgroep van Oranje
Toen ik naar de JvO kwam, zag ik dat de sfeer anders was dan wanneer ik buiten met mijn vrienden was. Ik verlangde naar hetgeen ik in de JvO zag. Met de tijd heb ik ook veel “vrienden” achter mij gelaten, omdat ik zag dat ze mij niet konden helpen en alleen maar problemen veroorzaakten.
Ik sloot me af voor de negatieve mensen en begon meer om te gaan met de jongeren van de JvO. Ik kon mijn verhaal delen en hoorde getuigenissen van andere jongeren wiens levens waren veranderd.
Vandaag de dag ga ik het leven positief tegemoet. Ik heb nu een ware blijdschap van binnen en sta sterk in het leven, omdat ik de juiste weg heb gevonden. Ik ben niet meer bang en weet dat alles goed komt.
Shadelise Jones
