Drie eerstejaars studenten en drie ouderen reizen met de trein tijdens een vakantie vlak voor de jaarwisseling . Bij het station aangekomen kopen de drie jongeren hun kaartjes en zien hoe de ouderen alleen maar één kaartje kopen.
“Hoe kunnen jullie drieën reizen met alleen maar één kaartje?” vroeg één van de jongens.
“Kijk en leer”, antwoordde één van de ouderen.
Allen stappen de trein in. De drie studenten nemen hun plaats terwijl de drie ouderen met zijn drieën naar het toilet gaan en de deur sluiten. Een tijdje later komt de conducteur de kaartjes controleren. Hij klopt op de deur van het toilet en zegt: “Vervoersbewijs alstublieft.” De deur opent zich op een kiertje en één hand komt naar voren met een kaartje. De conducteur neemt de kaart en gaat door met zijn werk.
De jongens bekeken de hele scène, concludeerden dat het een goed idee was en dat ze hetzelfde zouden doen op de terugweg om wat geld te kunnen sparen.
Toen zij weer bij het station aankwamen, kochten ze één kaartje voor de terugreis. Dezelfde ouderen zijn weer bij het platform aan het wachten op de trein, maar dit keer hebben ze geen enkel kaartje.
“Hé wacht even! Hoe gaan jullie reizen zonder een kaartje?” vroeg één van de eerstejaarsstudenten verbijsterd.
“Kijk en leer”, antwoordde één van de ouderen.
Bij het instappen in de trein sloten de ouderen zich weer op in het toilet terwijl de jongeren hetzelfde deden bij het andere toilet.
Een korte tijd nadat de trein begint te rijden, stapt één van de ouderen uit het toilet en loopt naar het toilet waar de jongens zich verbergen. De oude man klopt op de deur en zegt: “Vervoersbewijs alstublieft.”
“Ga bij eerdere geslachten te rade, bouw voort op de wijsheid van je voorouders. Wij zijn hier pas sinds gisteren en wij weten niets; ons leven op aarde is zo vluchtig als een schaduw. Zij zullen tot je spreken en je onderrichten, je laten delen in de kennis van hun hart” (Job 8:8-10) NBV vertaling.
Renato Cardoso