Rui_en_Elisabete02Rui en Elisabete zijn 17 jaar getrouwd. Wat voor velen een prachtig leven zou betekenen, betekende voor hen jaren van angst, agressie en ontrouwheid. Elisabete was extreem onrustig en de artsen diagnostiseerde dat zij leed aan fibromyalgie, wat een chronisch vermoeidheidsyndroom is. Vijf jaar lang leed ze hieraan, wat invloed had op haar leven.
Elisabete: “Ik was heel erg depressief, wilde nooit naar buiten gaan en voelde me alleen goed in het donker. Ik voelde me vaak onwel en verloor vaak mijn bewustzijn. Vaak ging ik naar het ziekenhuis, maar als ik daar eenmaal was dan kon niemand vaststellen wat er aan de hand was. Op mijn dertigste kreeg ik te horen dat ik de rest van mijn leven hieraan zou lijden. Mijn ouders zeiden tegen mij dat ik nooit gezond zou worden en in deze toestand kwam ik naar de UKGR. Mijn huwelijk was een echte mislukking en had de bodem van de put bereikt. Ik voelde me altijd down, verdrietig, angstig en alleen. Sinds mijn man en ik een relatie met elkaar begonnen, maakten we vaak ruzie. We gebruikten zowel fysiek als verbaal geweld tegen elkaar. Nadat we getrouwd waren, werd ik bedrogen door mijn man en dat was het dieptepunt van alles.”
Rui: “Ons huwelijk was een hel op aarde. Wij waren beiden ziekelijk jaloers en dit leidde tot constante ruzies, ook al was hier geen logische verklaring voor. We kwamen tot het punt dat we elkaar aanvielen, en het maakte ons niet uit waar wij op dat moment waren. Als mijn vrouw naar een ander kant keek, wanneer ze met mij was, viel ik haar aan en zij deed hetzelfde met mij. Vlak na onze huwelijksreis, sloeg ik haar al vanwege jaloezie. Om aan de ruzies te ontsnappen, gingen we ‘s avonds vaak uit. We dronken en rookten veel. Ik begon meer met mijn vrienden uit te gaan en zij meer met haar vriendinnen. Dit leidde tot mijn ontrouwheid.”
Rui: “Toen wij uiteindelijk bij de UKGR kwamen, had ik, naast mijn huwelijksproblemen, ook sypmtomen van een terminale ziekte. Door die ziekte was ik vanaf mijn middel verlamd. De onderzoeken die verricht werden, konden de oorzaak van mijn aandoening niet aantonen. Ik begon last te krijgen van paniekaanvallen, huilde vaak zonder enkele reden en verkeerde al in een staat van een diepe depressie.”
Elisabete: “We hielden veel van elkaar, maar het leek erop dat iets niet toeliet dat wij gelukkig zouden zijn. Er was altijd iets dat wij deden waardoor we ruzie kregen. Voor mij was de ontrouwheid in het derde jaar van ons huwelijk het pijnlijkste moment.”
Rui: “Door mijn komst naar de UKGR heb ik geleerd hoe ik de kracht van het geloof moest gebruiken. Ik begon te doen wat ik leerde en vandaag de dag is mijn leven helemaal getransformeerd. De verlamming verdween, waardoor ik nu zonder enig probleem kan lopen en ik heb ook nooit meer paniekaanvallen gehad. Ik ben een rustige persoon en gelukkig in alle gebieden van mijn leven.”
Elisabete: “Ik heb geleerd hoe ik moest vechten voor mijn liefdesleven en zette alles wat ik leerde ook in praktijk. Ik heb mijn man kunnen vergeven en daardoor was ik in staat om weer verliefd op hem te worden. Vandaag de dag is mijn huwelijk een constante huwelijksreis.”
Rui en Elisabete