Het deed u altijd goed wanneer men u tegensprak. Nu niet meer?

Toen u naar de kerk kwam, kwam u waarschijnlijk met tegenzin. U wilde niet komen, maar u kwam toch. En dat eerste bezoek was het begin van een nieuw leven.

Toen de pastor zei dat u elke week terug moest komen en een gebedsketting moest volgen om te krijgen wat u wilde, ging dat voorstel tegen uw wil in. Maar de pijn sprak luider. U kwam. En u werd bevrijd.

Toen u er door een prediking achter kwam dat u moest vergeven, was dat in tegenspraak met uw gevoelens. Maar u gehoorzaamde, vergaf en werd vrij van de pijn die een ander u had aangedaan.

Toen u hoorde van de tienden en offerandes, was dat in tegenspraak met uw portemonnee. Nadat u wist dat het Gods wil was, begon u het schoorvoetend te geven. En zodoende werd u voorspoedig.

Toen u begreep dat u meer dan geld alleen diende te geven, maar juist uw gehele leven, heeft u voor heel lang weerstand geboden. Maar op een dag stond u daar voor het Altaar en gaf u zichzelf over aan God. En alles veranderde. U heeft Gods ALLES ontvangen. De Heilige Geest.

De jaren gingen voorbij. U heeft uw getuigenis aan zoveel mensen gegeven. U heeft zielen gewonnen en begon God te dienen. (Vaak met tegenzin, maar u diende. U deed uw best, omdat u wist dat het voor Hem was.) U kreeg verantwoordelijkheden, positie in de kerk. U werd een voorbeeld.

Totdat u op een dag dacht dat u wegens uw functie respect verdiende. Erkenning. Recht op eigen mening. U accepteerde niet langer dat iemand u tegensprak. En zodoende verloor u.

Ja, u verloor alles wat u bereikte toen u alles verloochende wat u predikte. U verloor toen u vergat hoe u kwam – gebroken, verward, vernederd – en u maakte er een punt van om met opgeheven neus weg te gaan, alsof u het beter wist, implicerend dat de kerk die u had geholpen niet langer goed of genoeg voor u was. Nu bent u degene die beter is. U weet het beter. En u denkt dat u het beter kunt doen.

Goed, ga dan. We zullen u niet meer tegenspreken.

En sorry voor wat dan ook.