Thuis was er geen stabiliteit, mijn ouders maakten vaak ruzie, mijn vader had een affaire met een andere vrouw en had zelfs een gezin met haar opgebouwd. Hij hield dit verborgen voor ons en leidde een dubbelleven. Toen wij erachter kwamen was het een schok voor ons gezin. Hierdoor werd ik een opstandig kind en was niks goed genoeg voor mij. Bovendien had ik een enorme woede jegens mijn vader.

Het stichten van een ander gezin, toonde in mijn ogen aan dat hij niet van mij hield. Ik voelde een immense leegte in mijn binnenste die ik op verschillende manieren probeerde te vullen. Ik ging naar feestjes, maar die vulden mijn leegte maar tijdelijk. Het was voor mij heel belangrijk om elke dag mensen om mij heen te hebben, zodat ik mij niet alleen zou voelen.

De mensen om mij heen vertelde me altijd dat ik mooi was, maar wanneer ik in de spiegel keek, zei ik altijd tegen mezelf “Je bent lelijk”, omdat ik mijzelf niet goed genoeg vond.

De band tussen mijn moeder en mij was goed, maar het was meer een band van bescherming. Ik wilde haar beschermen en gelukkig maken, omdat mijn vader dit niet kon doen. Ik loog altijd en begon op een gegeven moment zelfs in mijn eigen leugens te geloven en mijzelf daarvan te overtuigen. Tien jaar lang liep ik met deze opstapeling van problemen rond. De leegte maakte mij kapot.”

de keuze om te veranderen. “Mijn moeder werd op een gegeven moment uitgenodigd om naar de UKGR te komen. Toen ze al een tijdje de UKGR bezocht, begon ik verandering in haar op te merken, zodoende nam ik op 17-jarige leeftijd ook de stap om te gaan.

Toen ik daar kwam, verdween het gevoel van leegte dat ik in mijn binnenste  met me meedroeg. Omdat ik die verandering zag, bleef ik komen.

Ik deed mee aan voorstellen van geloof en nam deel aan de bijeenkomsten op vrijdag en zondag, omdat ik gelukkig wilde zijn. Ik besloot ook om de LiefdesTherapie bij te wonen, omdat ik niet een relatie wilde hebben zoals die van mijn ouders. Ik wilde een gelukkig huwelijk waar er sprake was van liefde, trouwheid en begrip.”

mijn REALITEIT. “Nu is mijn leven totaal anders. Ik draag geen masker, heb mijn vader kunnen vergeven en mijn band met hem kunnen herstellen in de jaren die hem nog resteerde. Ik heb ook geen complexen meer, waardeer mijzelf en ben al 9 jaar gelukkig getrouwd. Rust en vrede ontbreken niet meer in mijn leven.”

Liria da Costa