Ik was bang om dood te gaan!

Mijn ouders vluchtte vanuit Angola naar Portugal, daar werd ik geboren. Toen we naar Nederland kwamen was mijn leven nog wel oké. Maar naarmate ik ouder werd, begon ik gedaantes te zien en stemmen te horen. Ondanks dat thuis alles goed ging, begon ik me erg depressief en eenzaam te voelen.

Ik had veel vrienden, maar doordat ik zag wat het leven hun bracht en dat sommige ook hun leven verloren, werd ik erg angstig voor het leven. Door de depressie voelde het alsof ik niet goed met mensen kon praten, ik had moeite met het uiten van wie ik was als persoon.

Ondanks dat ik veel mensen om mij heen had, liep ik altijd met de volgende gedachte: “Ik kan elk moment mijn leven verliezen”. Ik kan zeggen dat ik geen vrede had vanbinnen, de angst was mij aan het consumeren.
Van mijn 11de tot aan mijn 18de jaar leefde ik op deze manier.

Ik begon mijn leven te analyseren en zag dat dit niet zo verder kon, ik wilde niet meer leven op deze manier. Ik maakte vervolgens een belofte met mezelf om mijn leven te gaan verbeteren en zo kwam ik in aanraking, door een klasgenoot, met het UKKG Centrum.

Toen ik hier kwam, besefte ik me hoe diep ik eigenlijk in deze negatieve spiraal zat. Het eerste dingen dat ik hoorde was dat ik moest kijken naar wat de oorzaak van alles was. Hierdoor begon ik al deze dingen die mij negatief beïnvloedde, los te laten. Dit was één van mijn eerste stappen.

Ik begon de gebedsketting van vrijdag te volgen om vrij te worden van alle negatieve lasten. Tijdens dit proces wilde ik andere de schuld geven van mijn leed, maar ik besloot toch naar mezelf te kijken en te volharden totdat ik de verandering bereikte.

Nu ben ik een jongeman die werkelijk geniet van het leven. Ik kamp niet meer met depressie en loop niet meer rond met de angst voor de dood. Ik ben werkelijk vrij en ontving de vrede in mij. Dit geeft mij de kracht om elke dag met een positieve kijk naar mijn leven kan kijken.