Terwijl ik mediteerde over de boodschap van Bisschop Macedo, over mensen die vallen door naar anderen te kijken, herinnerde ik me de passage waarin Asaf verklaart dat zijn geloof bijna op instorten stond. Dit gebeurde, doordat zijn ogen zich van God af wendden en hij zich begon te richten op het leven van de goddelozen.

In het onderstaande woord is het duidelijk dat hij aan een zijden draadje stond, één stap verwijderd van het instorten.

“Maar wat mij betreft, mijn voeten waren bijna uitgegleden, mijn schreden waren haast uitgeschoten, want ik was jaloers op de dwazen, toen ik de vrede van de goddelozen zag.” (Psalm 73:2-3)