Hallo Mw Cristiane!

De Meditatie van afgelopen maandag deed me herinneren aan iets dat God mij heeft laten zien tijdens de meditatie in het boek van Exodus.

God zei tegen Mozes dat de vrouwen hun Egyptische buren om zilveren sieraden, gouden sieraden en kleding moesten vragen, want God zou Zijn volk niet met lege handen Egypte laten verlaten. En zo gebeurde het, Zijn volk verliet Egypte met grote rijkdom.

Deze rijkdommen waren echter bedoeld om God te dienen, niet zichzelf.

‘’Toen sprak de HEERE tot Mozes: Spreek tot de Israëlieten en zeg dat zij voor Mij een hefoffer nemen. U moet van iedereen wiens hart hem gewillig maakt, een hefoffer voor Mij nemen. Dit is het hefoffer dat u van hen moet nemen: goud, zilver en koper, blauwpurperen, roodpurperen en scharlakenrode wol, fijn linnen en geitenhaar, roodgeverfde ramshuiden, zeekoeienhuiden en acaciahout, olie voor de lamp, specerijen voor de zalfolie en specerijen voor het geurige reukwerk, onyxstenen en andere edelstenen als opvulling voor de efod en de borsttas. En zij moeten voor Mij een heiligdom maken, zodat Ik in hun midden kan wonen.’’ (Exodus 25:1-8)

Tussen deze vrijwillige gaven zaten ook bronze spiegels die de vrouwen, die zich verzameld hadden om bij de ingang van de tent der samenkomst te dienen, hadden gegeven. (Exodus 38:8)

Interessant is dat deze spiegels, die ooit voorwerpen van ijdelheid waren, nu zouden worden gebruikt als een reinigingsmiddel – het koperen wasbekken dat de Hogepriester en Priesters hun handen en voeten wasten voordat ze offers aan God brachten.

Maar niet alle vrouwen schonken hun spiegels. De Bijbel vermeldt specifiek dat de vrouwen die aan de deur van de tent der samenkomst dienden, hun spiegels schonken omdat het hun doel was hoe ze zichzelf aan God presenteerden en niet hoe ze zichzelf presenteerden aan de mensen om hen heen.

We kunnen hieruit concluderen dat de ijdele vrouw God niet dient maar zichzelf. De bezorgdheid om het uiterlijk vertraagd de bediening die aan God gegeven zou moeten worden want in plaats van God te dienen en de mensen (de voeten wassen zoals de Here Jezus deed), is de persoon naar zichzelf aan het kijken in de spiegel.

Wanneer de Bijbel praat over schoonheid van bepaalde vrouwen zoals Sara, Rebekka, Esther, Abigail en velen anderen, word er niet verwezen naar de fysieke schoonheid alleen. Maar in het algemeen naar meerdere karaktereigenschappen van die vrouwen.

Sara was gastvrij, genadig en noemde Abraham haar heer (onderwerping).

Rebekka was een dienares (diende de vreemdeling, zijn dienaren en kamelen), nederig en discreet (ze bedekte zich toen ze Izak ontmoette).

Esther was nederig (ze luisterde naar de adviezen die door haar oom gegeven werden en naar de leidinggevende van de eunuchen), een dienares die haar eigen leven riskeerde om een natie te redden.

Abigail was nederig, verstandig, begripvol, hardwerkend, een dienares, wijs, moedig en verzoeningsgezind.

Als de Bijbel onder andere naar deze vrouwen verwijst, staat er niet of ze dun, dik, lang of klein waren, maar het benadrukt altijd de eigenschappen die verband houden met hun karakter.

Bedankt voor de meditaties, ik mis er geen één!

Bent u ook geïnteresseerd in deze meditatie? U kunt ze ook volgen via het platform Univervideo.com!

*Mw Cristiane Cardoso