Toen ik door mijn moeder werd uitgenodigd om mee te komen naar de UKGR leek alles goed met mij te gaan. Ik was nog niet zo lang daarvoor moeder geworden. Maar in een gesprek met mijn moeder vertelde ik haar mijn probleem, waar ik op dat moment mee rondliep, maar nooit aan iemand had durven te vertellen.
Zoals de meeste moeders ervaren was ik intens gelukkig met de geboorte van mijn kind. Ik had een goede zwangerschap gehad en ik was heel blij dat ik een kind zou krijgen. Maar een paar maanden na de geboorte van mijn zoon begon ik nare gedachtes te krijgen. Ik voelde iets negatiefs dat mij ertoe wilde dwingen om hem pijn te doen. Één van de gelukkigste periodes in mijn leven werd plotseling overschaduwd door een negatieve energie en ik kon niet begrijpen waar het vandaan kwam en waarom.
Ik ervaarde het als een pesterij, want ik hield heel veel van mijn kind. Ik was niet depressief en ik had nog nooit zoiets ervaren. Ik wilde mijn kind absoluut niets aan doen en probeerde elke keer als de gedachtes kwamen ze te verdringen, maar het werd langzameraan steeds erger. Mijn moeder adviseerde mij om met de pastor hierover te praten en dat deed ik.
Gelukkig ben ik in de UKGR goed opgevangen, ik kon mijn verhaal kwijt en ik kreeg het advies om op vrijdag de gebedsketting te volgen voor geestelijke bevrijding en op zondag te komen voor geestelijke begeleiding. Dit advies heb ik opgevolgd. Ik leerde mijn geloof te gebruiken en kreeg tips hoe ik mijn probleem kon tegengaan. De nare gedachtes begonnen steeds minder te worden en na 2 maanden had ik geen enkele nare gedachte meer!
Verder begon ik te merken dat mijn leven steeds vooruit ging. Ik leerde steeds meer over het woord van God en hoe ik meer in mijn leven kon bereiken. Hierdoor heb ik juiste beslissingen en acties kunnen nemen op verschillende vlakken van mijn leven. Ik ervaar nu vrede en rust in mezelf en ik kan zeggen: ik ben gelukkig!
Orisia Swinnen