Toen ik 7 jaar oud was scheidden mijn ouders. In de jaren ervoor zag ik al hoe ze uit elkaar groeiden. Dit had een enorme impact op mijn leven. Toen wij naar Nederland verhuisden had ik als kind zijnde al veel meegemaakt. Ik gaf mijn ouders de schuld van al mijn leed. Ik werd onzeker en had het gevoel dat mijn ouders niet van mij hielden.

Doordat het contact met mijn vader verwaterde, trok ik de conclusie dat hij niets meer met mij te maken wilde hebben.  Voor mij bestond hij ook niet meer.

Ondanks dat mijn moeder voor mijn zus, broertjes en mij zorgde, vond ik dat ze niet voldoende deed.  Alles wat ze tegen mij zei werd voor mij teveel.  Doordat ik zo bezig was met het leven in het verleden, kon ik haar stem niet aanhoren. Ze betekende niets meer voor mij.

Ik leed van binnen en ging vaak huilend naar bed.  Voor mijn vrienden en in de kerk deed ik alsof alles oké was. Ik was iemand met een kort lontje en kon er niet tegen als iemand mij wilde corrigeren.  Als ik thuis kwam sloot ik me altijd op in mijn kamer en om de stem van mijn moeder niet te horen zette ik hard muziek op en creëerde mijn eigen wereldje.”

GEEN LEED MEER. “Ik sprak met vrijwilligers van de kerk en ook leerde ik in de JvO dat ik niet bang moet zijn om het verleden los te laten en dat ik zelfverzekerd moest zijn. Dit wilde ik ook. Er was een moment dat de pastor sprak over mensen die in het verleden blijven hangen en ik had door dat ik zo een persoon was.

Ik moest dit loslaten anders zou ik niet naar voren gaan. Ik wilde niet meer lijden. Zo besloot ik om het verleden echt los te laten en door middel van de bijeenkomsten op de vrijdagen voor de bevrijding werd ik bevrijd van hetgeen dat mij constant tegenhield om vooruit te gaan.

Nu is de band tussen mijn moeder en ik hersteld. Ik heb mijn vader kunnen vergeven en hoef nu niet meer te doen alsof alles goed met mij gaat.  Ik heb het verleden kunnen overwinnen en ben nu een open en vrolijk persoon. De JvO heeft me veel geleerd!”

Sarah Delgado Silva