Goedendag bisschop,
We waren aan het mediteren over de gehoorzaamheid van Abraham. Wanneer wij praten over het offer van zijn enige zoon Isaak, kunnen we ons de diepgang van deze handeling niet voorstellen.
Voor ons is kinderen krijgen iets normaals, maar, in die tijd en cultuur, betekende een zoon hebben heel veel, omdat hij het voortbestaan van de familie garandeerde. Door hem zou de naam van de familie voor nog een generatie blijven bestaan. Hierom was er sprake van een enorme zorg voor de zonen, vooral de eerstgeborenen. Zij werden het meest beschermd en werden duidelijk op een andere manier behandeld, met meer privilege.
Toen God Abraham om zijn enige zoon vroeg als een offer, begreep Hij de waarde van wat Hij vroeg. Op het altaar zou Abraham de enige kans die hij had om zijn familie te doen voortbestaan, om zijn toekomst en generatie te garanderen, offeren.
In de Hebreeuwse Bijbel zijn de woorden die door God gebruikt werden heel sterk, Hij refereerde naar Isaak, zeggende: “degene die jij liefhebt” “אשר – אהבת”. Deze uiting heeft een veel groter gevoel dan het begrip dat mensen normaal gesproken van de liefde hebben. Het betekent “onvoorwaardelijke liefde, compleet, vervuld, perfect”. Daarnaast wil “Asher”, zeggen “hetgeen je toelaat”, en “Ahava” wil zeggen “liefhebben”. Oftewel, God vroeg Abraham “Degene die jou toeliet om lief te hebben”. Dit toont dat Abraham pas na de geboorte van Isaak, een complete, vervulde en “perfecte” man werd. Iemand die niets meer nodig had en zo dus de liefde die van God komt, kon kennen.
Ondanks alles wat Isaak betekende voor Abraham, besloot de held van het geloof om de stem van God te gehoorzamen. Hij klaagde niet, hij twijfelde niet, hij had geen spijt van alles waar hij doorheen moest gaan om het kind te veroveren, noch achtte hij alles wat hij toen al had gedaan als nutteloos. Wij gaan ook door dezelfde situatie als waar Abraham doorheen ging: God reinigt, verandert, transformeert en verhoogt ons en uiteindelijk komt er een bepaald moment waarop Hij ons vraagt voor onze “eerstgeborene”. Velen van ons hebben echter niet dezelfde reactie als Abraham – en onze “eerstgeborene” is vast en zeker veel minder dan wat aan Abraham werd gevraagd. Helaas mopperen wij, kijken wij naar achteren en accepteren wij veel gedachten die ons belemmeren om te doen wat God werkelijk van ons vraagt.
Vandaag zijn we in Nazareth geweest en tijdens de dienst die we hielden, hadden we de ervaring om in onze dagen te zien wat Abraham meemaakte in zijn tijd. In de dienst was er een Arabisch echtpaar dat twee dochters heeft, maar, terwijl de vrouw naar haar man refereerde zei ze: “hij wordt nog niet als een vader gezien omdat hij geen zoon heeft”. Hier in Nazareth wordt de “status” van de vader pas naar vader veranderd wanneer er een zoon is geboren. Zodoende stopte ik om me Gustavo te laten noemen, en word ik nu “Abu Gabriel -de vader van Gabriel” genoemd. In het geval van de Arabier, werd zijn naam nog niet veranderd en wordt hij niet als een vader gezien omdat hij alleen dochters heeft. In de stad is het heel belangrijk voor hen om een zoon te hebben, de eerstgeborene. Geen enkele dochter die eerst geboren werd, wordt meegerekend – moeders laten de dochters zelfs door middel van abortus weghalen totdat er een zoon is. Er bestaat een enorme druk van de familie en de vrienden, en dit koppel vertelde dat zij altijd werden veracht vanwege deze situatie. Door dit voorbeeld kunnen we ons voorstellen hoe sterk en trouw Abraham was, zelfs onder al die druk waar hij onder leed. Hij negeerde zelfs het recht om een andere vrouw te hebben, om een zoon te verwekken. Abraham bleef trouw aan zijn vrouw en aan God en toonde dat hij niet gaf om wat anderen dachten.
Ik hoop dat ik op een manier heb geholpen.
Met dank aan: Gustavo Boccoli