Onvruchtbaar land voor de rebellen
Tijdens één van mijn eerste bezoeken aan de Tempel van Salomo, stond er op een grote TV scherm een vers die mij nooit eerder was opgevallen.
“God, die eenzamen in een huisgezin doet wonen, die gevangenen uitleidt in voorspoed; doch weerspannigen wonen in een dor land” (Psalmen 68:7).
Denk goed na. Dit elimineert de religieuze theorie, dat een ellendig leven een beproeving van God is en het wijst ons erop dat een ieder van ons de verantwoordelijkheid heeft over ons eigen leven. De Bijbel is heel duidelijk over de rol van God. Er is geen twijfel over wat Hij wil doen in het leven van wie Hem dienen: de belofte is niet alleen voor het hiernamaals, maar voor vandaag, voor nu.
God voorziet in al onze behoeften. Tenminste, dat is wat Hij wil doen. Bent u eenzaam? Gods verlangen is dat u leeft met uw eigen gezin. Dat is wat Hij voor u wil doen. Leeft u een klein leven, van ellende, van slavernij? God wil u voorspoed geven (interessant, of niet? Degenen die ons bekritiseren wanneer wij het over voorspoed hebben, bekritiseren Degene die de Bijbel schreef…).
En waarom is dit niet gebeurd in het leven van een ieder? Waarom zijn er zoveel goede mensen die een leven van nederlaag na nederlaag lijden? Waarom zijn er zoveel gelovigen die in geen gebied van hun leven voorspoed kennen, en nog steeds een leven van kruimels leiden, vol ellende?
De laatste zin is doorslaggevend: “doch weerspannigen wonen in een dor land.”
Ik keek naar die zin op het scherm, en zelfs toen het verdween, verliet het mijn gedachten niet. “Doch weerspannigen wonen in een dor land”… Deze vers biedt geen enkel uitweg. Hij zegt niet dat sommige mensen die in een dorre land wonen opstandig zijn. Hij luidt “weerspannigen wonen in een dor land”. Ik zou kunnen denken dat er meer mensen daar met hen zijn, iets wat de last van veel christenen zouden verlichten. Wanneer de Bijbel echter zegt “doch weerspannigen wonen in een dor land”, dan is het hard en scherp. “Doch” is een term van uitzondering. Niemand anders, dan de weerspannigen, wonen in een onvruchtbaar land. Deze plek is exclusief voor hen.
Ik greep dus snel naar mijn Bijbel, om te zien of ik de context goed had begrepen. Soms kan een enkele vers, een verkeerd idee geven van wat de tekst betekende en door het lezen van de verzen die ervoor of erna komen, kunnen wij zien dat het iets heel anders betekende. Maar, integendeel, de context bevestigde enkel wat de vers zei. Het hele hoofdstuk spreekt over hoe ongelofelijk krachtig God is, het spreekt over de zorg die Hij voor Zijn volk heeft. Alleen degene die kwaad doet is niet met Hem. Zo simpel is dat.
Een persoon die iedere week kerkdiensten bijwoont, zijn gebeden opzegt, regelmatig offerandes geeft en misschien zelfs een titel in de kerk heeft, kan misschien niet begrijpen waarom hij op een onvruchtbaar land woont en een ellendig, ongelukkig en onderdrukt leven leidt… “waarom gebeurt dit met mij? Ik doe alles goed! Ik heb niets verkeerd gedaan!” De persoon zou zichzelf nooit als een rebels persoon beschouwen. Hoe kan iemand die praktisch in de kerk woont rebels zijn?
Maar wat God ziet, is iets dat niemand anders ziet. Het is iets wat diep in ons wezen zit. Uw manier van kijken naar mensen … een boze ogen hebben, een scherpe tong, soms zelfs voor de grap … wrok, het gebrek aan controle, liegen, gebrek aan vrees, gebrek aan eerbied, gebrek aan respect voor de ouders, de echtgenoot, de wetten … Rebels kan op de volgende manieren gedefinieerd worden:
1. Iemand die ongehoorzaam is jegens de regering of wettelijk opgerichte autoriteit; oproerig; ongezeglijk. 2. Iemand die niet meewerkt; die niet te temmen is; iemand die zich niet onderwerpt. 3. Weerspannig, koppig.
De rebel is iemand die Gods gezag en de autoriteiten hier op aarde niet respecteert. Degene die weigert te gehoorzamen. Hij onderwerpt zich niet aan de discipline van de Almachtige. Hij wil alles door zijn eigen kracht doen. Hij denkt dat hij de regels kan ombuigen en wil dat dingen volgens zijn wil zullen zijn. Het maakt hem helemaal niet uit wat God denkt.
De rebel denkt dat hij een opstandige persoon is, maar de opstandige persoon vreest en respecteert God. De opstand van de opstandigen is tegen de situatie, niet tegen de Autoriteit. Wetende dat God machtig is, accepteert hij geen situatie die ingaat tegen wat geschreven staat.
De rebel luistert niet naar God. Hij gehoorzaamt niet, omdat hij niet echt wil offeren. Het kan misschien makkelijk geld op het Altaar leggen, maar hij wil niet zijn wil op het Altaar leggen. Het spijt me voor de religieuzen, maar zij zijn het die op het dorre land wonen, zij vallen in de categorie van de rebellen. Het zou goed zijn dat zij hun weg corrigeren terwijl er nog tijd is. Het is de enige manier voor de eenzame om gelukkig te leven met een gezin en voor de gevangenen om bevrijd te worden en de voorspoed te bereiken. Dat is wat God wil. En Hij is slechts aan het wachten op een houding van berouw van de oprechte persoon die, misschien tot op heden, rebels is geweest.
Met dank aan: Vanessa Lampert