“Toen er nu veel volk samenstroomde en uit elke stad mensen tot Hem kwamen, sprak Hij door een gelijkenis: Een zaaier ging uit om zijn zaad te zaaien. En bij het zaaien viel een deel langs de weg en het werd vertrapt en de vogelen des hemels aten het op. En een ander deel viel op de rotsbodem, en toen het opkwam, verdorde het, omdat het geen vochtigheid had. En een ander deel viel midden tussen de dorens, en de dorens kwamen tegelijk op en verstikten het. Een ander deel viel in goede aarde, en toen dat opgekomen was, bracht het honderdvoudige vrucht voort. Dit zeggende, riep Hij: Wie oren heeft om te horen, die hore” (Lucas 8:4-8).

Hier toont Jezus ons dat het probleem niet het zaad was dat door de zaaier gezaaid werd. Het zaad was goed, omdat het veel voortbracht toen het op goede aarde gezaaid werd.
Deze ondergronden representeren de vier verschillende soorten mensen die naar de kerk komen.
De weg:
Deze ondergrond was heel druk; het was een weg waarop veel mensen liepen. Deze ondergrond kan vergeleken worden met mensen die geen tijd voor God hebben. De enige manier waarop zij naar de kerk komen is uit nieuwsgierigheid. Ze begrijpen de boodschap, maar komen niet om God te zoeken, omdat zij niet begrijpen dat zij hem nodig hebben. Er is hier sprake van hoogmoed.
De harde rotsbodem:
Dit zijn mensen die naar de kerk komen, maar een hart van steen hebben, een hard hart. Daarom “verdort” het Woord van God in hun binnenste en brengt het geen behoudenis voort, hoewel zij het Woord wel begrijpen. De harten van sommige mensen zijn zo verhard door trauma’s, teleurstellingen enz., dat zij in niemand meer geloven, zelfs niet in zichzelf. Zij beweren echter wel in God te geloven. Dat is echter tegenstrijdig. Zij isoleren zichzelf en denken dat zij niemand nodig hebben.
De dorens:
Hier is er sprake van mensen die het Woord van God accepteren en zelfs een grote vreugde ervoor tonen. Wanneer zij echter de prijs ontdekken om gered te worden, staan zij toe dat de druk van buitenaf hun geloof “verstikt” of “wurgt”. Zodoende is er geen tijd om behoudenis te kunnen voortbrengen. Onder deze mensen zijn er sommigen die heel opgewonden raken en dingen zeggen zoals: “Ik zal deze kerk nooit verlaten!”, “Ik zal in deze kerk blijven tot mijn dood”, “Ik heb de juiste plek voor mij gevonden” enz. Veel van deze mensen verlaten de kerk echter na een aantal weken en komen nooit meer terug. Daarom vermijden wij om met emoties te werken, zodat wij mensen geen valse hoop geven.
De goede aarde:
Dit zijn mensen die Gods Woord accepteren met hun volle bewustzijn. Zij rekenen niet op emoties. Zij zijn eenvoudig op een goede manier, dat wil zeggen dat zij Gods Woord volgen zonder eraan te twijfelen. Dit soort mensen stellen vragen, niet uit kwaadaardigheid, maar uit hun eenvoud, omdat zij de dingen correct willen doen.
De vraag nu is: tot welke groep behoort u?
Bent u slechts nieuwsgierig? Heeft u een hard hart? Bent u iemand die toelaat dat wat de Heilige Geest zegt, verstikt wordt? Of bent u de goede aarde die Gods leiding nederig en helder accepteert?
In Matteüs 16:25 kunnen wij leren wat wij dienen te doen om die goede ondergrond te worden: “Want ieder, die zijn leven zal willen behouden, die zal het verliezen; maar ieder, die zijn leven verloren heeft om Mijnentwil, die zal het vinden”.
Weet u hoe goede aarde wordt behandeld? Na één jaar van beplanting, maken zij hem open en halen het onderste naar boven, zodat de volgende beplanting beter zal zijn dan de vorige. Met andere woorden, dit vereist offer. Het is niet alleen een kwestie van het zaad ontvangen; we dienen de aarde ook te bewerken. Het Woord van God kan niet alleen gehoord worden. We dienen ons leven te bewerken, door te offeren, zodat het Zijn Woord kan ontvangen. Dit is niet makkelijk, maar het is de énige manier dat wij Gods Woord kunnen ontvangen. En wanneer dit eenmaal gebeurd, dan zal er veel vrucht voorkomen vanuit dat zaad. Dit zijn de zegens, de overwinningen en de antwoorden die wij willen.
Dit is het soort ondergrond dat wij dienen te willen zijn. Nederig om te leren en om Gods begeleiding te ontvangen.
Met dank aan: bisschop Randal Brito