Welke ouder heeft er plezier in om zijn kind naar de oorlog gestuurd te zien worden?
Ook al zijn er zelfs sommigen die er trots op zijn om hun het land te zien dienen, maar ik betwijfel dat ze geen angst hebben om ze in een strijd te verliezen.
Hoe sterk en goed gewapend hij ook kan zijn, er bestaat altijd een groot risico dat een soldaat nooit meer terug zal keren.
Oorlog is tenslotte oorlog! Er bestaat geen oorlog zonder verlies.
Nu ik zo denk, is de wereld waarin we vandaag de dag leven ook een oorlog.
Drugs, prostitutie, ziekten, geweld, criminaliteit, verdwaalde kogels, terrorisme, natuurrampen vanwege de roekeloosheid van de mens… En de lijst gaat door.
Er bestaat niemand die hier immuun voor is, ongeacht de plek waar hij leeft.
Als u er alles aan zou doen om uw kind niet een gewapende oorlog in te sturen, wetende dat hij niet veilig en wel terug zou keren, waarom zou u dan kinderen in deze vieze en duistere wereld brengen, wetende dat de kans dat zij gered zullen worden heel klein is?
Ik heb altijd van kinderen gehouden. Ik wilde, net zoals Nanda, vier kinderen – twee jongens en twee meisjes, zoals mijn ouders hadden.
Maar eerlijk gezegd dank ik God vandaag voor de beslissing die wij hebben genomen om dit recht af te wijzen.
We hebben de pijn en tranen van vele ouders gezien in de strijd voor hun kinderen; en natuurlijk bidden we veel zodat deze kinderen zich bekeren en hun levens aan de Here Jezus overgeven.
Godzijdank is dit ook gebeurd, maar ik herhaal de vraag die ik hierboven stelde: Waarom kinderen in deze oorlog brengen, als de kans dat zij ongeschonden uit de strijd komen zo klein is?
Ik geloof dat wij hier goed over moeten nadenken en niet mogen toelaten dat het hart (de gevoelens) hierover predikt.
Dat God u zegent!
Met dank aan: Bisschop Celso Júnior